Batı felsefi bilincinde kuşkunun evrensel karakterini tümüyle ortadan kaldıracak kesinlikte bir bilgiye ulaşma ukdesi, hatta ihtirası iki bin seneden önceye tarihlenen bir arayış. Çeşitli aralıklarla ve türlü vesilelerle kuşkunun tamamen def edildiği ileri sürüldüyse de, Pyrrhon’dan başlayıp Cicero, Augustinus ve Montaigne üzerinden çağdaş analitik felsefeye varana dek, kuşkuculuk bir biçimde varlığını sürdürmüştür. Batı’nın kültürel, bilimsel ve tarihsel gelişimini içten içe biçimleyerek elbette. Elinizdeki çalışma, her şeyden önce, kuşkuculuğun tarih dışı bir niteliğe sahip olduğu savına karşı çıkıyor. Sonra da onu tüm öncülleri ve temel önermeleriyle düşünce tarihindeki özgül ve açıklayıcı yerine oturtmaya, tartışmaya derinlik katacak nirengi noktalarını bulgulamaya girişiyor.