Çünkü insanın kaleye benzediğini gördüm ben. Özgürlüğünü sağlamak için duvarları devirir; ama yıkılmış ve yıldızları açık bir kaleden başka bir şey değildir artık. Hiç varolmamanın bunalımı başlar o zaman. Yanan bağ çubuğunun kokusundan ya da kırkması gereken koyundan kurması gerekir gerçeğini. Gerçek, bir kuyu gibi kazılır. Bakış dağıldığı zaman, Tanrı görüntüsünü yitirir. Yünlerin ağırlığından başka bir şey bilmeyen bir bilge kişi, gecenin vaatlerine açık ve eşini aldatan bir kadının bildiğinden çok daha fazlasını bilir Tanrı konusunda.
Kale, seni insanların yüreğinde kuracağım!