“Bir zamanlar bir ağaç vardı ve küçük çocuğu çok sevdi.”
Her gün çocuk ağacın yanına gelir, onun elmalarını toplar, dallarında sallanır, gövdesine tırmanır. Bu durumdan ağaç oldukça mutludur.
Zaman geçer çocuk büyür. İstekleri ve beklentileri farklılaşmaya ve o oranda da artmaya başlar. Ağacı tüketircesine isteklerde bulunur. Ağaç verdikçe verir.
Bu öykü dokunaklı ve dokunaklı olduğu kadarıyla da hayata ilişkin dersleri içinde barındırır. Öyküde mutlulukla üzüntü hep iç içe seyreder.
Shel Silverstein'in her yaştan okuru için hazırladığı bu kitap "almadan vermeyi, karşılıksız olsa da sevmeyi; vermenin bir mutluluk sebebi" olabileceğini anlatmakta.